Clemens Maria Franz baron von Boenninghausen je bio jedan od najvažnijih ranih praktičara u Homeopatiji. Njegov rani život je proveo na selu, a krenuo je prilično kasno na obrazovanje, ali nakon početka, njegov je napredak bio brz. Diplomirao je na holandskom univerzitetu u Gruningenu sa zvanjem doktora građanskog i kaznenog prava 1806, a nakon toga za nekoliko godina ispunjava sve utecajnije i teške položaje na dvoru Louisa Napoleona, kralja Holandskog, ostajući u državnoj službi do ostavke kralja 1810.
Potom se vraća u svoj dom i posvetećuje se studijama poljoprivrede i botanike. Kroz njegov interes u razvoju poljoprivrednih resursa je došao u dodir s najistaknutijim poljoprivrednicima iz Nemačke, te je formirao prvo poljoprivredno društvo u zapadnom delu Nemačke. Ovaj položaj je zadržao sve do 1822 i to vreme je postao jedan od poverenika za registraciju zemljišta i njegova stalna putovanja daju mu dovoljno prilika za proučavanje flore Rheinelanda i Vestfalije, i objavljuje knjigu na temu: „. Prodromus Florae Monasteriensis“ U 1824 postaje direktor Botaničkog vrta u Münsteru, zadržavajući taj položaj za nekoliko godina.
Njegovo zdravlje postaje jako loše jer oboljeva od tuberkuloze. U to vrijeme u oproštajnom pismu njegov bliski prijatelj Weihe mu piše o homeopatiji, jer je on bio prvi homeopatski lekar u pokrajini Rheinland i Vestfalija, što Boenninhousen nije znao jer se njihova korespondencija prvenstveno zasnivala na botaničkim temama, a ne na medicinskim subjektima. Weihe duboko dirnut vešću smesta odgovara na Boenninghousenovo pismo, tražeći detaljan prikaz njegovih simptoma izražavajući nadu da putem novoosnovanog metoda može spasiti prijatelja. Weihe šalje Pulsatillu koju Boenninghausen uzima prema njegovim uputstvima zajedno sa higijenskim odrednicama tokom celog leta. Boenninghausenov oporavak je spor, ali konstantan, tako da je do kraja leta smartran izlečenim.
Ovaj događaj budi u Boenninghausenu čvrsto uvjerenje u Homeopatiju i postaje misionarski. Obnavlja staro znanje i počinje sa praksom. No, pošto nije imao dozvolu za rad kao lekar posvećuje se književnom naporima na predmete vezane uz Homeopatiju. Većina dela koje je napisao Boenninghausen o Homeopatiji objavljeni su između 1828 i 1846. Od tog trenutku njegova slava proširila se sve do Francuske, Holandije i Amerike. U tadašnje vreme nije bilo lako proučavati studije homeopatije. Ne postoje repertorijumi, osim jednog kratkog na latinskom od Samuela Hahnemanna koji je više bio neka vrsta indeksa tako da su se morali posvećivati sati i sati u proučavanju i pronalaženju leka.
Kralj Friedrich Wilhelm IV, 1843, izdaje se Boenninghausenu dokument u kome mu dodeljuje pravo za praktični rad u medicini bez ikakvih ograničenja Od 1830 Boenninghausen je u bliskom dodiru sa Hahnemannom pa sve do kraja njegovog života. Boenninghausen najvažnija dela su:
- Lečenje kolere i prevenciju 1831.
- Repertorijum sntipsoričnih lekova sa Hahnemanovim predgovorom.
- Pokušaj homeopatske terapije kod interminentne 1833.
- Znanje o karakteristikama homeopatskih lekova 1833.
- Homeopatska dijeta i kompletna slika bolesti. 1833.
- Homeopatski priručnik za nehomeopate 1834.
- Repertorijum lekova koji nisu antipsorični 1935.
- Terapeutski priručnik za homeopate na osnovu studija Materia Medica Pura. 1846.
- Kratka uputstva za ne-lekare u prevenciji i lečenju kolere. 1849.
- Dvije strane ljudskog tijela i-odnosa. Homњopathic studije. 1853.
Boenninghausen je osnovao društvo za homeopatskih lekara u Vestfaliji. Boenninghausen dugi niz godina živio u Münsteru. Svakodnecno je primao od devet do dva, dva do pet je provodio vreme u šetnji oko predgrađa i u botaničkim vrtovima. Živeo je 79. godina. Ni jedan homeopata, osim Hahnemanna, nije ostavio toliko dubok trag u razvoju homeopatske literature kao Boenninghausen. Njegova džepna izdanja, prvi put objavljena 1846, su vodič za mnoge homeopate sve do danas. Veliku pažnju je posvetio proučavanju MM tako da se karakteristike svakog leka mogu lako i detaljno razumeti.
